اثربخشی درمانهای غیرجراحی در آرنج تنیس بازان
آرنج تنیس بازان (Tennis Elbow) نتیجه فعالیت بیش از حد و فشار زیاد روی تاندون عضلات ساعد به ویژه در سمت غالب است. این بیماری که عمدتا با درد آرنج و ساعد مبتلا بروز میکند، مختص ورزشکاران نیست بلکه در تمام کسانی که در طول روز ساعتها از دست خود استفاده میکنند دیده می شود مانند کارگران کارخانه جات، صنایع غذایی ،شهرداری و هتل ها.
سالانه حدود 200 هزار مورد جدید از ابتلا به این بیماری در ایالات متحده آمریکا تشخیص داده می شود. درمانهای متعددی برای این بیماری پیشنهاد شده است لیکن اثربخشی این درمان ها کمتر مورد بررسی قرار گرفته است.
محققین به تازگی نسبت به انجام مطالعه سیستماتیک و متاآنالیز بر روی اثربخشی 11 روش غیر جراحی متداول جهت درمان آرنج تنیس بازان اقدام کرده اند. از جمله این روشها میتوان به فیزیوتراپی، طب سوزنی، داروهای ضدالتهابی خوراکی، لیزر درمانی، اولتراسوند، تزریق توکسین بوتولینوم (بوتاکس) اشاره کرد.
مطالعه فوق نشان داد با درنظر گرفتن عوارض جانبی، درمان های مذکور همگی کم اثر یا بدون اثر واضح بالینی هستند و آثار احتمالی نیز عمدتا مربوط به اثرات موسوم به پلاسبو (دارونما) میباشد.
جزئیات بیشتر این مطالعه در مجله American Journal of Sports Medicine منتشر شده است.