تماشای تلویزیون و ایجاد لخته خونی

دانشمندان معتقدند در زمان تماشای تلویزیون لازم است به طور مرتب از جا برخاسته و چند قدمی را طی کنید. زیرا تماشای تلویزیون به مدت طولانی می تواند خطر ایجاد لخته خون را افزایش دهد. انجمن قلب و عروق اروپا گزارش کرده است کسانی که روزانه بیش از 4 ساعت تلویزیون تماشا می کنند در مقایسه با کسانی که کمتر از 2.5 ساعت پای تلویزیون می نشینند به میزان 35% بیشتر در معرض ابتلا به لخته های خطرناک می باشند.
دکتر Setor Kunutsor نویسنده اول مقاله منتشر شده از دانشگاه بریستول در انگلستان می گوید: مطالعه ما نشان می دهد تنها فعال بودن به لحاظ فیزیکی به منظور کاهش خطر تشکیل لخته های خونی خطرناک در زمان تماشای تلویزیون کافی نیست. اگر شما به مدت طولانی تلویزیون تماشا می کنیدلازم است به طور مکرر و هر 30 دقیقه از جا برخیزید و حرکات کششی انجام داده یا از دوچرخه ثابت استفاده کنید. همچنین لازم است از مصرف اسنک ها و تنقلات ناسالم در زمان تماشای تلویزیون بپرهیزید.
پژوهش مذکور به صورت مرور سیستماتیک و متاآنالیز روی سه مطالعه منتشر شده قبلی صورت گرفت و هدف آن بررسی ارتباط تماشای تلویزیون و ایجاد ترومبوآمبولی وریدی (VTE) بود. VTE شامل تشکیل لخته در وریدهای عمقی (عمدتا اندام تحتانی) بوده که از طریق جریان خون به ریه ها می رسند (آمبولی ریوی). در مجموع مطالعات آنالیز شده، 131421 شرکت کننده بالاتر از 40 سال بدون سابقه ترومبوآمبولی قبلی مورد بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه های مربوطه به دو گروه شامل تماشاگران طولانی مدت تلویزیون (بیش از 4 ساعت در شبانه روز) و تماشاگران کوتاه مدت (کمتر از 2.5 ساعت در شبانه روز) داده شد.
مدت زمان پیگیری در مطالعات بین 5.1 تا 19.8 سال بود. در این مدت 964 شرکت کننده دچار ترومبوآمبولی شدند. در آنالیز صورت گرفته مشخص شد میزان ابتلا به ترومبوآمبولی در گروهی که طولانی مدت تلویزیون تماشا میکردند 1.35 برابر بیشتر بوده است. در همه مطالعات تعدیل های لازم در خصوص سایر فاکتورهای خطر شامل جنس، سن، فعالیت فیزیکی و چاقی (شاخص توده بدنی) صورت گرفته بود. زیرا سن بالاتر، کم تحرکی و شاخص توده بدنی بالاتر خطر ابتلا به ترومبوآمبولی را افزایش می دهد. با درنظر گرفتن این موارد مشخص شد تماشای تلویزیون طولانی مدت می تواند به عنوان یک فاکتور خطر مستقل جهت ابتلا به ترومبوآمبولی در نظر گرفته شود.

توضیحات بیشتر در خصوص این پژوهش را می توانید در مجله European Journal of Preventive Cardiology ملاحظه فرمایید.

تاریخ انتشار: 30 دی 1400
منبع: European Society of Cardiology